Sophie: “Je hoeft je niet te schamen als je dyslexie hebt. En je moet ook niet onzeker zijn want iedereen is bijzonder op zijn of haar eigen manier.”

“Ik ben via de basisschool, de IB-er daar, het RID ingerold. Ik had er veel last van op de basisschool. En het was soms best lastig omdat ze eerst zelf met oplossingen kwamen, maar die hielpen niet. Uiteindelijk ben ik doorverwezen naar het RID. Tegenwoordig doen ze dat gelukkig iets sneller. Het was namelijk heel anders geweest als ik hier niet terecht was gekomen. Ik heb een hele goede behandeling gehad met een hele fijne begeleidster Lieke! In het begin vond ik het allemaal wel makkelijk. Op school merkte ik echt verbetering vanaf een moeilijker module. Ik ben eigenlijk over alles wel tevreden. Alleen de vormgeving is voor oudere kinderen soms wat kinderachtig. Riddel is leuk hoor, maar vooral voor jongere kinderen dan ik.”
Het gaat erg goed met Sophie op de nieuwe school. Sophie: “Ik sta zelfs een 8 voor Nederlands! Ik oefen nog wel 2 keer per week. Soms heb ik het te druk met het huiswerk van school. Maar ik weet alles nog goed dus het hoeft nu minder intensief dan toen tijdens de behandeling.”
In het begin vond ze het voorlezen voor de klas heel moeilijk. “Ik realiseerde me dat ik dat zo spannend vond. Door de onzekerheid kreeg ik een trillende stem. Het gaat nu al wel veel beter doordat ik er meer vertrouwen in heb dat ik het kan. Alleen de lange stukken tekst vind ik nu nog wel lastig.”