Klokkijken? Daar wordt Ellemijn niet meer zenuwachtig van!

In groep 2 pakte Ellemijn het leren van de letters lastig op en in groep 3 bleef ze moeizaam en hakkelend lezen. Toen op school alle extra hulp in groep 3 niet hielp, kwam zij naar RID. Daar bleef zij vervolgens 3 jaar lang langskomen. Haar moeder, Martine, vertelt:

"Tijdens de dyslexiebehandeling ging ons ook haar moeite met cijfers opvallen. Ellemijn had moeite met het automatiseren van sommen, wat wij eigenlijk in eerste instantie verklaarden vanuit haar dyslexie. Op school kreeg zij hier wel extra ondersteuning voor, maar dit bleek onvoldoende te helpen. Ook had ze erg veel moeite met klokkijken. Wat we ook probeerden te oefenen, het kwam niet aan. We gingen steeds meer denken aan dyscalculie en hoorden dat RID ook de mogelijkheid bood om dit te onderzoeken. Alleen vonden we dit best veel worden voor haar naast de dyslexiebehandeling. We hebben toen besloten dit in een later stadium te doen."

De moeite die Ellemijn had met rekenen werd steeds vaker duidelijk. Hoeveelheden achter de getallen inschatten lukte niet, de 11 en de 12 verwisselde zij continu en voor Ellemijn kon 30 toch ook heel makkelijk meer zijn dan 50. Ellemijn begon een flinke achterstand op te lopen ten opzichte van haar groepsgenoten en is aan het einde van haar dyslexiebehandeling getest op dyscalculie: het vermoeden was juist.

"In eerste instantie was Ellemijn wel boos en verdrietig dat ze dit ook had, maar het gaf haar tegelijkertijd ook rust dat zij er niets aan kon doen en dat ze nu geholpen werd om ook het rekenen gemakkelijker te maken."

Voor zowel Ellemijn als haar moeder was het een intensieve periode. Na de dyslexiebehandeling van 1,5 jaar zijn ze na een korte stop in verband met de zomervakantie meteen doorgegaan met de dyscalculiebehandeling. Deze heeft nog een 9 maanden geduurd. Met bijna elke dag oefenen is 'RID'en' voor hen een werkwoord geworden. Het was lang niet altijd leuk, maar vooruitgang in zowel lezen als rekenen werd al snel gemerkt en dit motiveerde.

"Wat erg hielp was dat we van het huiswerkmoment een leuk moment probeerden te maken. Met gezellig een kaarsje aan en chips en een 'normaal doordeweeks verboden ijstheetje'. Het werd daardoor soms ook een knus samenzijn. Het oefenen op een vast moment van de dag inplannen hielp ook, bijvoorbeeld vlak voor het koken. Het ging er zo bij horen."

Ondertussen leest Ellemijn veel beter en rustiger en maakt zij minder fouten bij het rekenen. Ze kan nu weer meekomen met de oefenstof van haar klasgenootjes. Door de behandelingen van RID weet Ellemijn goed met haar dyslexie en dyscalculie om te gaan. Plus- en minsommen zijn nu voldoende geautomatiseerd. De tafels blijven lastig, maar ze heeft geleerd hoe ze de som dan toch snel kan uitrekenen. En klokkijken? Daar wordt ze eindelijk niet meer zenuwachtig van!